سیاره ها

ما انسان ها هزاران سال است که از کره کوچکمان به جهان بزرگ بالای سرمان نگاه می کنیم. ستاره شناسان قدیم، نقاط نورانی ای را می دیدند که به نظر می رسید همراه با ستارگان حرکت می کنند. آنها این اشیاء را سیاره نامیدند. 

 منظومه شمسی به خورشید و همه اشیایی که اطراف خورشید حرکت می کنند گفته می شود. یعنی این که منظومه شمسی ما از یک ستاره یعنی خورشید، هشت سیاره، 138 تا ماه و تعدادی ستاره دنباله دار، سیارک ها و دیگر سنگ های فضایی تشکیل شده. 

منظومه شمسی ما بخشی از یک کهکشان به نام کهکشان راه شیری است و خورشید در مرکز منظومه شمسی قرار دارد. ستاره شناسان عقیده دارند منظومه شمسی 4.5 میلیارد سال قبل تشکیل شده است. خورشید 99.8 درصد مقدار ماده (جرم) منظومه شمسی ما را در خود دارد. این مقدار ماده زیاد باعث شده که خورشید روی سیارات، ماهواره ها، سیارک ها، ستاره های دنباله دار و شهاب ها کشش جاذبه ای ایجاد کند. آنهایی که به ستارگان نگاه می کنند ستاره های دنباله دار با دنباله های درخشان و شهاب ها را هم در آسمان می بینند. سیارک ها و ستاره های دنباله دار در مسیر دایره ای به دور خورشید می گردند.

این مطلب ادامه دارد...